Το καλοκαίρι του 1992 η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα από τα σημαντικότερα οικοδομήματα του συγκροτήματος της Σχολής του Αριστοτέλη στην Μίεζα το θέατρο που η ορχήστρα του έχει διάμετρο 22 μέτρα. 
Το αρχαίο θέατρο της Μίεζας αποτελεί μέρος του κτηριακού συγκροτήματος του Γυμνασίου, αυτού που δεν είναι άλλο από την Σχολή, όπου ο Αριστοτέλης δίδασκε εδώ, «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον» στους νεαρούς Μακεδόνες ευγενείς και στον ίδιο τον Αλέξανδρο, οι οποίοι έγιναν η γενιά που άλλαξε τον κόσμο, δημιουργώντας την αχανή ελληνιστική Οικουμένη.
Η γεωγραφική θέση της Μίεζας και το παραδεισένιο τοπίο με τα πλούσια λιβάδια, τα βαθύσκια δάση και τα πολλά νερά είναι ίσως ο λόγος που έκαναν τον Φίλιππο Β΄ να την διαλέξει για δεύτερη κατοικία της βασιλικής οικογένειας και για να εγκαταστήσει εκεί το γυμνάσιο για τα παιδιά της Μακεδονικής ελίτ. 
Εδώ στην Μίεζα που υπήρξε το κέντρο της διανόησης και των τεχνών των Μακεδόνων βασιλέων, τόπος συνάντησης και έκφρασης των παραστατικών τεχνών  υπήρξε το Θέατρο της πόλης, ένας χώρος όπου η ορχήστρα είχε διάμετρο 22 μέτρα και ακόμη και σήμερα διακρίνονται οι τέσσερις πρώτες σειρές εδωλίων από πωρόλιθο και άλλες δώδεκα σειρές λαξευμένων στο μαλακό βράχο της πλαγιάς…. Υπολογίζεται ότι είχε χωρητικότητα 1.500-2.000 θεατών.
Αυτός ο χώρος ο γεμάτος  ιστορικές μνήμες και πανανθρώπινους συμβολισμούς για το αρχαίο θέατρο, την φιλοσοφία και την παγκόσμια ιστορία…, αυτός ο τόπος όπου έζησαν και δημιούργησαν ο Αριστοτέλης, ο Ευριπίδης και ο έφηβος Μέγας Αλέξανδρος… θα ανοίξει τη σκηνή του και  θα λύσει την σιωπή του μετά από αιώνες… το βράδυ της 7ης Αυγούστου   
Για το « ζωντάνεμα της σκηνής » αυτού του πανανθρώπινου μνημείου των παραστατικών τεχνών, επιλέχτηκε και όχι τυχαία η  «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», ένα από τα δύο σωζόμενα έργα που ο Ευριπίδης έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, εδώ σε αυτόν τον τόπο που έζησε… στην Μακεδονία, ζώντας ως προστατευόμενος  του βασιλιά Αρχέλαου στην αυλή των γειτονικών Αιγών. 
Άλλωστε, όπως λέει ο Πλούταρχος (Περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής 328D) αποτιμώντας έτσι την ουσιαστικότερη συνέπεια του έργου του Κοσμοκράτορα, χάρη στον Αλέξανδρο τα παιδιά των Περσών και των Σουσιανών και των κατοίκων της Γεδρωσίας έμαθαν και αγάπησαν τις τραγωδίες του Ευριπίδη και του Σοφοκλή.
Έτσι λοιπόν την πρώτη πανσέληνο του Αυγούστου, τέσσερις συγγραφείς -η Ζυράννα Ζατέλη, ο Θωμάς Κοροβίνης, ο Θεόδωρος Γρηγοριαδης και η Γλυκερία Μπασδέκη- παρουσιάζουν στο Αρχαίο Θέατρο της Μίεζας την Ιφιγενεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, σε μορφή θεατρικού αναλογίου, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Γκόνη.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Σκηνογραφική Επιμέλεια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική εγκατάσταση: Αλεξανδρος Γκόνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχαλης Αγγελιδης
Ερμηνεύουν οι συγγραφείς: Ζυράννα Ζατέλη, Θωμάς Κοροβίνης, Θεόδωρος Γρηγοριαδης και Γλυκερία Μπασδέκη.