Η Μαρία Αργυριάδη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ε.Μ.Π. Από το 1970 άρχισε να συλλέγει κούκλες και παιχνίδια (ελληνικά και ευρωπαϊκά) και η αγάπη της γι’ αυτά, και ιδίως για τις κούκλες, την έκαναν να ασχοληθεί με την έρευνα και τη μελέτη τους. Η συλλογή της, στην πορεία εξελίχθηκε σε μία από τις δέκα σημαντικότερες στην Ευρώπη. «Είμαι τριάντα χρόνια υπεύθυνη της συλλογής παιχνιδιών και αισθάνομαι ότι κλείνει ένας κύκλος. Είμαι εδώ και συμπαραστέκομαι ως εθελόντρια, έχω όμως παραδώσει τη σκυτάλη στη Νόρα Χατζοπούλου που είναι δίπλα μου δεκαέξι χρόνια, γιατί τα πράγματα πρέπει να προχωρούν» είχε πει στο Lifo.gr η κ. Αργυριάδη κατά την παρουσίαση του Μουσείου Παιχνιδιών πριν από περίπου ένα χρόνο. «Οφείλω αυτό το υπέροχο μουσείο στον Άγγελο Δεληβορριά, ο οποίος μου είχε υποσχεθεί ότι πριν φύγει από το Μουσείο Μπενάκη θα ανοίξουμε το Μουσείο Παιχνιδιών». «Έχω ζήσει πολλές συγκινητικές ιστορίες αναζητώντας παιχνίδια» έλεγε μιλώντας για το πάθος τους που οδήγησε στο να δημιουργηθεί το μοναδικό Μουσείο Παιχνιδιών.
Το Μουσείο Μπενάκη την αποχαιρετά με την ακόλουθη ανακοίνωση: «Η Μαρία κληροδότησε σε όλους μας μια σειρά μελετών και ένα ολόκληρο μουσείο πάνω στο αγαπημένο της θέμα, τα παιδικά παιχνίδια. Η γνώση της, βαθιά και ευρύτατη, όπως μπορεί να βεβαιώσει καθένας που είχε την τύχη να συνομιλήσει μαζί της, εκπήγαζε από δεκαετίες ενασχόλησης συνταιριασμένης με πραγματικό πάθος και με απέραντη γενναιοδωρία. Αυτή η γενναιοδωρία δεν εκφράστηκε στην προσφορά μόνο του υλικού αποθησαυρίσματος του πάθους της, της συλλογής παιχνιδιών, αλλά και στην προσφορά του χρόνου που αφιέρωσε στη δημιουργία, την τεκμηρίωση και τη λειτουργία ενός ολόκληρου μουσείου. Λίγες μόνο ημέρες μετά την παρότρυνση του ‘Αγγελου Δεληβορριά το 1991 υπογράφηκε η δωρεά της και σε αυτή την πράξη προσφοράς η Μαρία παρέμεινε αφοσιωμένη. ‘Άλλωστε, την εκλάμβανε ως υποχρέωση και εργάστηκε για αυτήν για τρεις δεκαετίες έως τα εγκαίνια του Μουσείου Παιχνιδιών τον Οκτώβριο του 2017. Για το πάθος της, για την αφοσίωσή της, για τη γενναιοδωρία της, για την αγάπη της, πολλά απομένει να ειπωθούν. Σήμερα, ημέρα του αποχωρισμού, την ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερε».
