Ένας από τους λόγους που δεν μπορούμε να συζητήσουμε νηφάλια για το μακεδονικό είναι η αδυναμία μας μερικές φορές να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εφευρίσκουμε επιχειρήματα επειδή δεν τολμούμε να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άποψη που διατυπώνεται από πολλούς ότι δεν έχει σημασία αν όλα σχεδόν τα υπόλοιπα κράτη αναγνωρίζουν την FYROM ως Μακεδονία, σημασία έχει τι κάνουμε εμείς. Από εμάς αποζητούν την αναγνώριση. Κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί. Το άτοπο του επιχειρήματος είναι εύκολο να αποδειχθεί. Αν πραγματικά είναι έτσι, τότε ας πάψουμε να βάζουμε βέτο στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ως FYROM, και ας συνεχίσουμε να τους αποκαλούμε όπως θέλουμε. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό, γιατί βέβαιο ο μόνος λόγος που επιδιώκουν την διμερή αναγνώριση είναι να ξεπεραστεί το Ελληνικό βέτο. Το πρόβλημα είναι ότι η δική μας στάση παραβιάζει την διεθνή συμφωνία που έχουμε υπογράψει επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί ρητά αναφέρεται ότι η Ελλάδα δεν θα αντιταχθεί στην ένταξη της FYROM, με αυτό το όνομα, σε κανέναν διεθνή οργανισμό. Για μια χώρα, όπως η Ελλάδα, η οποία στηρίζει την εξωτερική της πολιτική στην νομιμότητα και στην επίκληση του διεθνούς δικαίου, η παραβίαση της συμφωνίας είναι εξόχως οπορτουνιστική.
Δεν είναι το μόνο ζήτημα στο οποίο δεν θέλουμε να ομολογήσουμε την αλήθεια στους εαυτούς μας. Το πρόβλημα των Πρεσπών, σύμφωνα με τους διαφωνούντες, είναι ότι παραχωρώντας εθνικότητα και γλώσσα στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε το μακεδονικό έθνος. Ας αφήσουμε κατά μέρος το κατά πόσο έχει ένα κράτος αρμοδιότητα να αναγνωρίζει ή όχι εθνικές οντότητες. Έστω λοιπόν ότι δεν ονομαζόταν η γλώσσα μακεδονική αλλά, κατά πως υποστήριξε και ο κ. Μπαμπινιώτης, σλαβομακεδονική. Και έστω ότι δεν ονομάζονταν Μακεδόνες/πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά Σλαβομακεδόνες, και η χώρα τους ονομαζόταν Σλαβομακεδονία. Τι πιστεύουμε ότι θα άλλαζε; Ο βασικός λόγος που δεν το αποδέχονται στη FYROM, δεν είναι κάποια εθνική παράνοια, ότι δηλαδή δεν έχουν σλαβική καταγωγή, αλλά η αντίδραση των αλβανικής καταγωγής πολιτών. Τι θα εμπόδιζε με άλλα λόγια τους εθνικιστές Σλαβομακεδόνες, ακόμα και αν επίσημα ονομάζονταν Σλαβομακεδόνες, να ισχυρίζονται ότι η χώρα τους επεκτείνεται ως το Αιγαίο με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη; Αυτό δεν διεκδικούσε και η Βουλγαρία; Το όνομα την εμπόδιζε;
Αλλά και αντιστρόφως. Υποτίθεται, μας λένε οι γνώστες του θέματος, ότι ο πραγματικός κίνδυνος της συμφωνίας είναι να οδηγηθούμε στην αναγνώριση μειονότητας στην Ελλάδα. Πιστεύει όμως κανείς ότι αναγνωρίζοντας την Βόρεια Μακεδονία θα υπάρξει Έλληνας Μακεδόνας ο οποίος ξαφνικά θα νιώσει ότι ανήκει σε μειονότητα; Ή από την άλλη πλευρά αν χρησιμοποιούσαμε τον όρο Σλαβομακεδονία οι Έλληνες πολίτες που μιλούν αυτή την γλώσσα θα έπαυαν να την μιλούν ή θα ένιωθαν ξαφνικά ότι έγιναν ελληνικής καταγωγής; Με άλλα λόγια η μειονότητα είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Δεν δημιουργείται αλλά ούτε και εξαερώνεται από το όνομα που θα της δώσουμε. Εκτός και αν πιστεύουμε στην μεταφυσική.
Προφανώς η πολιτική που θα ακολουθήσει το Ελληνικό κράτος θα επηρεάσει την θέση όσων μιλούν τα σλαβομακεδονικά στην Ελλάδα. Στο παρελθόν για παράδειγμα είχε επιχειρηθεί ένας ενεργητικός εξελληνισμός. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει όπως και η πολιτική μας. Αλλά αυτή είναι και η σοφία της συμφωνίας. Η Ελλάδα θα συνεχίσει την σημερινή της πολιτική χωρίς να αναγνωρίζεται σε κανέναν το παραμικρό δικαίωμα παρέμβασης. Κι αυτό έγινε απολύτως σαφές όταν ο Ζάεφ μίλησε για διδασκαλία της σλαβομακεδονικής στην Ελλάδα.
Η φοβία που έχει αναπτυχθεί στην χώρα μας είναι αδικαιολόγητη. Κι αυτό εμμέσως το αναγνωρίζουν και οι επικριτές της συμφωνίας. Δεν είναι το σήμερα που μας προβληματίζει, λένε, αλλά το αύριο. Μόνο βέβαια που το αύριο δεν το γνωρίζουμε. Θα ήταν άραγε καλύτερα αν δεν είχε δημιουργηθεί η FYROM και οι ονομαζόμενοι σήμερα Σλαβομακεδόνες ένιωθαν, για παράδειγμα, Βούλγαροι ή Σέρβοι; Πότε θα ήταν μεγαλύτερη η απειλή, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει απειλή; Και μια και μιλάμε για τον μακρύ ιστορικό χρόνο, πότε πραγματικά απειλήθηκε η ελληνικότητα της δικής μας Μακεδονίας και από ποιους; Γιατί υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν ότι η τύχη μας χαμογέλασε με την δημιουργία ενός μικρού κράτους στα βόρεια σύνορά μας.
του Παντελή Καψή από reader.gr