Έκπληκτος με όσα είδε και βίωσε στη Χαλκιδική και μάλιστα για πρώτη φορά στη ζωή του έμεινε ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης, φωτογράφος και κυνηγός καταιγίδων.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9 FM” ο κ. Εμμανουηλίδης αναφέρθηκε εκτενώς στα ακραία καιρικά φαινόμενα που «χτύπησαν» την περιοχή την προηγούμενη εβδομάδα.

«Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές καταιγίδες, αλλά αυτό που είδαμε στην περίπτωση της Χαλκιδικής δεν το έχω ξαναδεί. Αναφέρομαι δε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες μου εμπειρίες, έχω ταξιδέψει ανά τη Γη για τον ίδιο σκοπό, σε Αφρική, Αυστραλία, αλλά τέτοια ένταση δεν συνάντησα πουθενά.

Την ημέρα της εμφάνισης του φαινομένου ξεκίνησα από ένα χωριό κοντά στα Πετράλωνα της Χαλκιδικής και είχα κατεύθυνση βόρεια. Στη συνέχεια σταμάτησα στο χωριό Μονοπήγαδο από όπου θεωρητικά θα έβλεπα την καταιγίδα να πηγαίνει βόρεια και όχι να κατεβαίνει προς τα κάτω.

Όταν ξεκίνησα τη φωτογράφιση κατάλαβα ότι δεν θα ήταν εφικτό να σταθώ στο σημείο, καθώς οι κεραυνοί έπεφταν ασταμάτητα, και δεν αναφέρομαι σε κεραυνούς που εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον, αλλά σε παράλληλους, συνεχόμενους, κεραυνούς. Για πρώτη φορά τράβηξα τη μηχανή μέσα στο αυτοκίνητο και έψαχνα να βρω σημείο να σταθώ, η πρώτη μου δε σκέψη ήταν να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου».

«Δεν βλέπαμε τίποτα»

Εν συνεχεία ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης μίλησε για το πώς βίωσε το χρονικό διάστημα που ακολούθησε της έναρξης της κακοκαιρίας έχοντας μαζί και τη σύζυγό του.

«Εκεί ακριβώς είδα ότι δεν μπορώ να πάω ούτε πίσω, ούτε μπροστά. Ήμασταν εγκλωβισμένοι με τη γυναίκα μου μέσα στο αυτοκίνητο και από αεροχείμαρρους, οι οποίοι έφερναν πέτρες πάνω στο αυτοκίνητο σαν βολίδες, ενώ στα πέντε μέτρα έπεφταν κεραυνοί.

Έτσι γρήγορα παραιτηθήκαμε από το σχέδιο να επιστρέψουμε, χρειάστηκε να ψάξουμε να βρούμε ένα κτίριο για να προστατευτούμε από τις συνθήκες αυτές και το χαλάζι, βρήκα εκείνη τη στιγμή ένα σημείο ανάμεσα σε ένα κτίριο και μια φυσική πλαγιά.

Σταθμεύσαμε εκεί και απλά περιμέναμε να τελειώσει το φαινόμενο. Δεν βλέπαμε τίποτα. Εκεί δεν ήταν εφικτό να δούμε τίποτα παρά τα φλας των κεραυνών, το χαλάζι και τη βροχή με τον άνεμο. Περιμέναμε απλά να περάσει. Φανταστείτε κλαδιά να ταξιδεύουν με 100 χλμ/ώρα, αυτό μόνο βλέπαμε».