Όταν ο χρόνος σμιλεύει…η φύση φτιάχνει αριστουργήματα…
ένας μύθος στη Νάξο, λέει γιατί η ελιά έχει πάντα ξερή καρδιά (κορμό)
…όταν σταυρώθηκε ο Χριστός και απλώθηκε η θλίψη στον κόσμο, μάδησαν τα φύλλα των δέντρων, ακόμη και οι βράχοι σχίστηκαν στα δύο…
Μόνο η ελιά έμεινε έτσι όπως ήταν, χωρίς να πέσουν τα φύλλα της.
Τα άλλα δέντρα πειράχτηκαν και ρώτησαν γιατί.
Κι εκείνη τους απάντησε:
«Εσάς σας πέσανε τα φύλλα μα φύλλα θα ξανακάνετε. Εμένα δεν πέσανε τα φύλλα, μα το ξέρει η καρδιά μου
».
Γι’ αυτό και η καρδιά της ελιάς είναι πάντα ξερή.
