Η Ανατολική Χαλκιδική αποτελεί έναν γαστρονομικά υπερ-πλούσιο τόπο: άγρια μανιτάρια, τρούφες, κατσικίσιο λευκό τυρί, πρόβειο γιαούρτι, βιολογικό μέλι, σπιτικές ζύμες, τραχανάς από ντόπιο κατσικίσιο γάλα, κρέας μαύρου χοίρου, οίνος και μουντοβίνα (απόσταγμα από κηρύθρα), τσίπουρο από φρούτα του δάσους, πατάτες και ζαρζαβατικά, μύδια, ψαρικά, παστά ορκύνια (είδος τονοειδούς ψαριού που αλιεύεται μόνο στα νερά του Ακάνθιου Κόλπου), είναι μόνο μερικά από τα προϊόντα της ντόπιας πρωτογενούς παραγωγής.

Επισκεφθήκαμε την περιοχή κατά τη διάρκεια του γαστρονομικού φεστιβάλ KOUZINA 2018, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από τους φορείς και τους επαγγελματίες της εκεί τοπικής κοινωνίας και προβάλλεται στον κόσμο από τον Προαθωνικό Οργανισμό Τουρισμού. Επικεφαλής chef της διοργάνωσης, που διαρκεί έναν ολόκληρο μήνα (15.5. – 15.6.), είναι η Ντίνα Νικολάου, την οποία ακολουθήσαμε στην Ανατολική Χαλκιδική, προκειμένου να ανακαλύψουμε τους γαστρονομικούς θησαυρούς της προαθωνικής γης.

Πετύχαμε μεταξύ άλλων μια ιδιαίτερη και εξαιρετικά οργανωμένη γιορτή. Ήταν η «γιορτή των λουβιδιών» στο Νεοχώρι, το οποίο αποτελεί πολύχρωμο παραδοσιακό χωριό, χτισμένο στις πλαγιές του Αριστοτελικού Όρους, περίπου 30’ από την κοντινότερη παραλία.

Τα «λουβίδια» αποτελούν προϊόν τοπικής παραγωγής: πρόκειται για «σπυρωμένα» κίτρινα φασολάκια, τα οποία καλλιεργούνται σε κοντινά χωράφια με πολλά υπόγεια νερά, συλλέγονται τον Αύγουστο, «μπουρλιάζονται» (δηλ. περνιόνται σε κλωστή το ένα πίσω από άλλο) και στη συνέχεια στεγνώνουν στον ήλιο, προκειμένου να «ξεραθούν». Έτσι(ξερά) διατηρούνται ολόκληρο το χειμώνα. Όταν πρόκειται να μαγειρευτούν πρέπει να μείνουν ένα ολόκληρο βράδυ στο νερό, ώστε να «μουλιάσουν».

Είναι υπέροχα όταν συνοδευθούν με παστό χοιρινό κρέας, το οποίο τσιγαρίζεται στα ζουμιά του, ενώνεται με χυμό ντόπιας τομάτας και σιγοβράζει με τα λουβίδια. Εμείς έτσι δοκιμάσαμε τη συνταγή, η οποία προετοιμάσθηκε από τη μαστόρισσα – νοικοκυρά κυρία Μαίρη, όπως ακριβώς και πριν από τέσσερα χρόνια για το Jamie Magazine!

Το μάθημα μαγειρικής τραγουδήθηκε και χορεύτηκε από τις κυρίες του Συλλόγου Γυναικών Νεοχωρίου, ενώ μικρές «νεοχωρίτισες» Ελληνίδες έμοιαζαν να παίρνουν τη σκυτάλη από τις γιαγιάδες τους, ώστε σε λίγα χρόνια να παρουσιάζουν στον κόσμο τα περίφημα νεοχωρινά «λουβίδια» – υπέροχα, νόστιμα, ιδιαίτερα, θρεπτικά, διαφορετικά και προπαντός παραδοσιακά!