Η Συνθήκη για το Διάστημα των 107 χωρών που υπογράφηκε το 1967 απαγορεύει την τοποθέτηση πυρηνικών, βιολογικών ή χημικών όπλων στην τροχιά της Γης. Αυτό που δεν υπολόγισαν ήταν το πιο απλό όπλο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ: μια ράβδο βολφραμίου που θα μπορούσε να χτυπήσει μια πόλη με την εκρηκτική δύναμη ενός διηπειρωτικών βαλλιστικού πυραύλου.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αυτό που ονόμαζαν βόμβες «Lazy Dog». Αυτά ήταν απλά συμπαγή κομμάτια χάλυβα, μήκους μικρότερου των 2 ιντσών, εξοπλισμένα με πτερύγια. Δεν υπήρχε εκρηκτικό – απλώς ρίχτηκαν από τις εκατοντάδες των αεροσκαφών που πετούσαν πάνω από το Βιετνάμ.

Τα βλήματα Lazy Dog (γνωστός και ως «κινητικός βομβαρδισμός») μπορούσαν να φτάσουν ταχύτητες έως και 500 μίλια/ώρα.

Η ιδέα είναι σαν να ρίχνει κάποιος σφαίρες σε έναν στόχο, εκτός του ότι αντί να χάσει ταχύτητα καθώς η σφαίρα ταξιδεύει, το βλήμα κερδίζει ταχύτητα και την ενέργεια που θα δαπανηθεί κατά την πρόσκρουση. Έτσι βομβάρδισαν ένα μεγάλο τμήμα της ζούγκλας, βρέχοντας θάνατο στο μέγεθος σφαίρας σε υψηλές ταχύτητες.

Έτσι δημιουργήθηκε το «Project Thor».

Αντί για εκατοντάδες μικρά βλήματα από μερικές χιλιάδες πόδια, το «Thor» χρησιμοποίησε ένα μεγάλο βλήμα από μερικά χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Η ιδέα «ράβδοι Του Θεού» ήταν μια δέσμη βολφραμίου, που έπεσε από την τροχιά της γης και έφτανε μέχρι και 10 φορές την ταχύτητα του ήχου.

Η ίδια η ράβδος θα μπορούσε να διεισδύσει εκατοντάδες πόδια μέσα στη Γη, καταστρέφοντας τυχόν πιθανές σκληρές δεξαμενές ή μυστικά υπόγεια καταφύγια . Επιπλέον, όταν η ράβδος χτυπά, η έκρηξη θα είναι στο ίδιο επίπεδο με το μέγεθος ενός πυρηνικού όπλου που διεισδύει στο έδαφος – αλλά χωρίς ραδιενεργά επακόλουθα.

Ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να καταστρέψει έναν στόχο σε διάστημα 15 λεπτών.

Μόνο μία από τις ράβδους ήταν απαγορευτικά δαπανηρή στο παρελθόν.

Τώρα πλέον, όχι τόσο πολύ. Η κυβέρνηση Μπους είχε σκεφτεί να επανεξετάσει την ιδέα για να χτυπήσει υπόγειες πυρηνικές τοποθεσίες σε χώρες τρομοκρατών τα επόμενα χρόνια. Είναι αξιοσημείωτο ότι το κόστος ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου ICMM Minuteman III ήταν 7 εκατομμύρια δολάρια το 1962, όταν το σχετικό πρόγραμμα των ΗΠΑ τέθηκε σε εφαρμογή για πρώτη φορά (57 εκατομμύρια δολάρια προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό σήμερα).

Το πρόβλημα με ένα πυρηνικό ωφέλιμο φορτίο είναι ότι δεν έχει σχεδιαστεί για να διεισδύσει βαθιά στην επιφάνεια. Και χρήση πυρινκών όπλων μπορεί να είναι καταστροφική για τις γύρω, δυνητικά φιλικές περιοχές.

Ένα βασικό επίτευγμα από την ανάπτυξη όπλων, όπως το Project Thor, είναι ότι τα υπερηχητικά όπλα μπορεί να είναι το μέλλον του παγκόσμιου πολέμου.