– Οι σύγχρονοι χρήστες της ελληνικής (μαθητές και ενήλικες) κάνουν τα ίδια ορθογραφικά λάθη;
Ποιάς περιόδου ελληνικά, και πόσο “ορθογραφημένα” είναι αυτά που γνωρίζουν, χειρίζονται και θα κληθούν να διδάξουν οι μελλοντικοί δάσκαλοι; Τέσσερις δεκαετίες (από το 1978) δοκιμασίας του ορθογραφικού συστήματος της Νέας Ελληνικής γλώσσας οι κανόνες από τους οποίους διέπεται έχουν γίνει κτήμα όλων;
– Πόσο η ανωνυμία που αποτελεί το βασικότερο γνώρισμα της ηλεκτρονικά διαμεσολαβημένης επικοινωνίας (του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) και ο συνδυασμός των στρατηγικών (χρήση λέξεων ταμπού, εξύβριση, σαρκασμός) των χρηστών του διαδικτύου, επιτρέπει και ευνοεί την ευρεία χρήση της αγένειας στη γλώσσα του διαδικτύου;
– “Διαβάζουμε” (κατανοούμε, συμμετέχουμε) με τον ίδιο τρόπο όλοι (όλες οι ηλικιακές ομάδες, γλωσσικά -οπτικά – και πολιτικά εγγραμματισμένοι) τα σκίτσα και τα κείμενα που συνοδεύουν τις πολιτικές γελοιογραφίες;
– Έχουν όλες οι γλώσσες κοινά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία, ώστε να είναι “εύκολη” και “δυνατή” η μετάφρασή τους (π.χ η έκφραση “Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια” υπάρχει και στις βαλκανικές γλώσσες – προέρχεται από το μύθο του Αισώπου – αλλά … πως θα μεταφραστεί στα … Ολλανδικά λ.χ;)
– Το …”τρένο” γράφεται και ως “τραίνο” , ο “Σέξπιρ” και ως “Σαίξπηρ” και γιατί οι ενήλικες προτιμούν την ιστορική ορθογραφία;
– Έχει επηρεαστεί και μεμονωμένα διαμορφωθεί η ελληνική προφορική γλώσσα (σε όρους καθημερινότητας) των περιοχών που δέχτηκαν και διατηρούν δομές φιλοξενίας αλλόγλωσσων προσφύγων (Μυτιλήνη, Χίος αλλά και Αχαία);
– Είναι ελληνική, τουρκική, φράγκικη, βενετσιάνικη, αρβανίτικη, ή … σλαβική η ρίζα των τοπωνυμίων πολλών περιοχών της χώρας; Πόσο οι μεγαλύτερες ηλικιακά ομάδες εμμένουν να χρησιμοποιούν τις “παλιές” ονομασίες και πόσο οι νεότεροι έχουν πλήρη γνώση της προέλευσης της ονομασίας των τόπων της;
Τα παραπάνω είναι ορισμένα και ενδεικτικά από τα θέματα των εισηγήσεων που αναπτύσσονται (μαζί με τους σχετικούς προβληματισμούς αλλά και τις προτάσεις μεθόδων “αντιμετώπισής” τους) στην τριήμερη – 40η ετήσια συνάντηση εργασίας που διοργανώνει απο χθές στη Θεσσαλονίκη ο τομέας γλωσσολογίας του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Αντικείμενο της συνάντησης είναι η μελέτη της ελληνικής γλώσσας από οποιαδήποτε γλωσσολογική σκοπιά, ενώ προσκεκλημένοι ομιλητές της 40ής Ετήσιας Συνάντησης είναι η καθηγήτρια Robyn Carston (University College London) και ο καθηγητής Raymond W. Gibbs, Jr. (University of California, Santa Cruz).
