Μιας και οι Απόκριες είναι προ των πυλών, να θυμηθούμε τι σήμαιναν Απόκριες στον Πολύγυρο και ποια σχέση έχουν με το σήμερα.

Το βασικότερο σημείο όπως θυμάμαι εγώ ήταν πως υπήρχαν Πολυγυρινοί οι οποίοι δεν πήγαιναν στα σπίτια τους όσο διαρκούσε η Αποκριά.

Θυμάμαι στημένα τσαντίρια στα οποία περνούσαν μέρες ολόκληρες κάποιοι, πίνοντας και γλεντώντας ήταν αυτοί οι άνθρωποι που στηρίχθηκε το καρναβάλι πάνω στην αστείρευτη όρεξη τους για γλέντι, πάνω στα αστεία τους και φυσικά τη διάθεση τους να προσφέρουν οτι είχαν για το καρναβάλι του τόπου.

Θυμάμαι επίσης την “προφταστήρα” που κάθε μέρα την έβρισκες συνοδεία ζουρνάδων σε διαφορετική γειτονιά, να μοιράζει κρασί και λουκάνικα και ο κοσμος τριγύρω να χορεύει και να συμμετέχει σύσσωμος!

Θυμάμαι, επίσης την μουσική από τα μεγάφωνα του δήμου, να παίζουν δημοτική μουσική και να σε ξεσηκώνουν κάνοντας σε να σηκωθείς και να γίνεις μέρος του γλεντιού, στολές δεν υπήρχαν τότε, υπήρχε η διάθεση όμως να νιώσουμε μέρος του καρναβαλιού και με τα ρούχα της μαμάς ή την κάπα του παππού, να προσπαθήσουμε να γίνουμε “αόρατοι” στα μάτια των υπολοίπων.

Θυμάμα, επίσης καρναβαλάκια να πηγαίνουμε στα σπίτια των δασκάλων μας για να δεχθούμε το κέρασμα και φυσικά να τους δυσκολέψουμε κατά την αναγνώριση.

Η Κυριακή της Αποκριάς ήταν το αποκορύφωμα, τα άρματα για τα οποία κάποιοι κοπιάζανε καιρό πριν, παίρνανε τη θέση τους για την παρέλαση μπροστά από ένα κοινό προερχόμενο από όλη τη Βόρειο Ελλάδα, μιας και το Πολυγυρινό καρναβάλι ήταν γνωστό σε όλη την Ελλάδα…η “κατσαμάκα” ήταν έτοιμη να δεχθεί και να δείξει την Πολυγυρινή φιλοξενία στους επισκέπτες, κερνώντας τους τοπικά εδέσματα και κρασί.

Τα χρόνια περάσανε και η μορφή άλλαξε…τίποτα από αυτά δεν είναι εδώ για να μας τα θυμίσει ή μάλλον λίγα από αυτά. Η παραδοσιακή μορφή δεν υπάρχει πια, όπως δεν υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι θα παρατούσαν το σπίτι τους για δέκα μέρες, γλεντώντας έξω στο δρόμο, με κρύο και βροχή.

Στολές βρίσκεις πλέον παντού, διάθεση όμως πουθενά. Μόνο οι Σύλλογοι είναι πλέον η κινητήριος δύναμη μέσω των χορών τους που κρατάνε την παράδοση ζωντανή.

Ο κόσμος αντί να αφήσει τα προβλήματα του εκτός, μιας και αυτό ήταν το πνεύμα των ημερών, τα κουβαλάει μαζί, στην τσέπη του, στο μυαλό του, μη αφήνοντας τον να ξεχαστεί και να διασκεδάσει.

Οι ζωές μας βέβαια έχουν αλλάξει, πλέον δεν περιμένεις το δεκαήμερο της Αποκριάς να βγεις. Για όποιον θέλει υπάρχει διασκέδαση παντού.

Στο μυαλό μας, για εμάς που ζήσαμε εκείνες τις ωραίες εποχές αυτο είναι που μας έρχεται μόλις ακούμε η διαβάζουμε Πολυγυρινό καρναβάλι. Γκάιντα, ζουρνάς, κρασί, λουκάνικο και αυτοσχέδια στολή!

Ο αυθορμητισμός ήταν το βασικό στοιχείο της αποκριάς στον Πολύγυρο. Το γλέντι μπορούσε να ξεκινήσει οπουδήποτε και οποιαδήποτε ώρα και στιγμή, όπως στο στιγμιότυπο αυτό μπροστά στην Κατσιαμάκα που στηνόταν στην χωμάτινη αλάνα δίπλα από το παλιό δημαρχείο ( αρχοντικό Παλαμήδη ). Οι λαικοί οργανοπαίκτες καιροφυλακτούσαν σε διάφορα σημεία και έδιναν το έναυσμα για χορό στην παραμικρή ευκαιρία.

Πηγή: Facebook (Γιάννης Μανασσής), Φωτογραφίες: Παλιές φωτογραφίες Πολυγύρου