Φωτογραφία Αρχείου

Η περίοδος της νηστείας του Πάσχα ήταν πολύ σημαντική για τους Πόντιους και τη τηρούσαν με ευλάβεια μικροί και μεγάλοι. Ιδιαίτερα τη Μεγάλη Εβδομάδα δεν παρέλειπαν να πηγαίνουν καθημερινά στη εκκλησία, προκειμένου να παρακολουθήσουν τα Πάθη του Χριστού. Γενικότερα υπήρχε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, η οποία αλλάζει μετά το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…», όπου ουσιαστικά τελειώνει και η περίοδος της Σαρακοστής.

Μικροί και μεγάλοι ξεκινούν, τότε, τη μάχη… των αυγών. Άλλωστε είναι και το πρώτο μη αρτήσιμο φαγητό που τρώνε, όπως ήταν και το τελευταίο που έφαγαν πριν την έναρξη της νηστείας, «με τ ωβόν εβούλωσά το, με τ’ ωβόν θ’ ανοίγ’ ατό», δηλαδή «με αυτό το αυγό σφαγίζω το στόμα μου και με το αυγό θα το ανοίξω», ήταν η φράση που έλεγαν την Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα.

Η Κυριακή του Πάσχα ήταν γιορτή για όλους τους κατοίκους, μικρούς, μεγάλους, γέρους, φτωχούς, πλούσιους. Τα μαγαζιά και τα καφενεία ήταν κλειστά. Οι μεγάλοι συνήθιζαν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να τσουγκρίζουν αυγά. Μάλιστα, συνοδευόντουσαν και από έναν λυράρη και έτσι όπου πήγαιναν έκαναν και ένα μικρό μουχαπέτ’. Οι νοικοκυρές τους υποδέχονταν με κρασί, ρακί, φούστουρον καθώς και άλλους μεζέδες. Φυσικά δεν έλειπαν από το τραπέζι τα αυγά και τα τσουρέκια. Επιπλέον, όταν έλεγαν «Χριστός Ανέστη», φιλιόντουσαν τρεις φορές.

Το τραπέζι της Λαμπρής, όπως και των Χριστουγέννων, ήταν πλούσιο. Στον Πόντο δεν συνήθιζαν να σουβλίζουν αρνί. Αντιθέτως προτιμούσαν να τρώνε κοσάρα. Επιπλέον από το πασχαλινό τραπέζι δεν έλειπαν φυσικά τα κόκκινα αυγά, όπως και τα τσουρέκια. Όταν μια οικογένεια είχε πένθος ή ήταν φτωχιά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βάψει αυγά ή να κάνει τσουρέκια, τότε συγγενείς ή γείτονες φρόντιζαν να τους προμηθεύσουν.

Επίσης, αυγά και τσουρέκια έδιναν και στους φίλους τους Τούρκους, οι οποίοι με τη σειρά τους, όταν είχαν το Μπαϊράμι τους, τους έστελναν κι αυτοί διάφορα γλυκίσματα, όπως μπακλαβά.

Γενικά η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη και δεν έλειπαν τα τραγούδια και οι χοροί, οι οποίοι στήνονταν στα σπίτια των κατοίκων, καθώς και στις πλατείες.