Ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα προηγούμενα θα ζήσει φέτος η Χαλκιδική, όπως όλοι.
Θα λείψουν οι πολυπληθείς ομάδες Βαλκάνιων τουριστών, θα λείψουν και οι Έλληνες του Σαββατοκύριακου. Γνωρίζουμε ήδη ότι στα παραλιακά καφέ μπαρ μπαίνουν κανόνες κοινωνικής απόστασης. Το ίδιο στα εστιατόρια.
Κοντά στον οικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας, τα σημάδια του Covid-19 θα αποτυπωθούν και στον πολιτισμό. Τα τελευταία 8 χρόνια ήταν εμφανείς οι “εκπτώσεις” των μεγάλων διοργανώσεων που στράφηκαν σε οικονομικά σχήματα, περισσότερο θέατρο, λιγότερα μεγάλα ονόματα της μουσικής και του θεάματος. Για να μην αδικούμε, προσπάθησαν να κρατήσουν την ποιότητα του παρεχόμενου θεάματος και μάλλον προτίμησαν να μειώσουν τη διάρκεια των διοργανώσεων.
Φέτος ο πολιτισμός πλήττεται ανεπανόρθωτα. Φεστιβάλ Σάνη, Φεστιβαλ Σίβηρης και Φεστιβάλ Θάλασσας, τρεις θεσμοί στα πολιτιστικά δρώμενα της Χαλκιδικής που δεν γνωρίζουμε αν και πως θα διεξαχθούν. Εκατομμύρια θεατές τα τελευταία 27 χρόνια έδωσαν το παρών και χειροκρότησαν καλλιτέχνες στο αμφιθέατρο Σίβηρης και στον λόφο του Σάνη. Μια δεκαετία μικρότερης διάρκειας το Φεστιβάλ Θάλασσας στα Ν. Μουδανιά εδραιώθηκε εξίσου στη συνείδηση κατοίκων και επισκεπτών.
Ο Πολύγυρος, αρκετά αργότερα καθιέρωσε τα δικά του πολιτιστικά δρώμενα με μεγάλη επιτυχία.
Απαντήσεις για όλα τα παραπάνω δεν υπάρχουν σήμερα. Ίσως, η πορεία της πανδημίας να επιτρέψει μια μετριοπαθή έκδοση των τόσο πετυχημένων εκδηλώσεων που χρόνια τώρα αγαπάμε και αγκαλιάσαμε. Συγκεκριμένος αριθμός θεατών, αποστάσεις στις αμφιθεατρικές θέσεις, κλπ.
Άλλωστε, οι οργανωμένες εκδηλώσεις και τα φεστιβαλ είναι μόνο η μια διάσταση του προβλήματος. Γιατί κοντά σε αυτά, υπάρχουν και δεκάδες μικρότερες εκδηλώσεις, συναυλίες μεμονωμένες των Ελλήνων καλλιτεχνών και πολλά άλλα που συντροφεύουν τις καλοκαιρινές νύχτες μας.
Θα μας λείψουν φέτος!
