Το εξαιρετικό βιβλίο της Κέλλυς Αλχανάτη-Παπούλη συμμετέχει στα βραβεία βιβλίου Public, στην κατηγορία Ελληνική Εφηβική Λογοτεχνία.
Σύνοψη του βιβλίου “Μη με αφήνεις στο Seen”

H διαδικτυακή τρέλα δεν σταματά ποτέ. Οθόνες, gadgets, Fortnite και Τικ Τοκ παντού!
Δύο χρόνια μετά την απόκτηση του πολυπόθητου τάμπλετ η Μπίλι, κάνοντας οικονομίες, καταφέρνει να αγοράσει ένα μεταχειρισμένο smartphone. Για άλλη μια φορά η ζωή της αλλάζει, αφού η διαδικτυακή επαφή έχει γίνει ευκολότερη αλλά… και δυσκολότερη. Polls, comments, μηνύματα και αφιερώσεις έρχονται πλέον κατευθείαν στο κινητό της, αν βέβαια έχει αρκετά δεδομένα…
Η καθημερινή χρήση του smartphone φέρνει ακόμα περισσότερα προβλήματα στη ζωή της νεαρής Μπίλι, κάνοντάς τη να συνειδητοποιήσει πως τα πράγματα στον μαγικό κόσμο του διαδικτύου έχουν πλέον αγριέψει για τα καλά…
Πώς θα αντιμετωπίσει τα ψεύτικα προφίλ, τα fake comments, τα κακόβουλα σχόλια και τις παρεξηγήσεις; Μήπως η ουσιαστική face to face επαφή είναι καλύτερη από τη διαδικτυακή;
Ψηφίστε ΕΔΩ το βιβλίο “Μη με αφήνεις στο Seen” της Κέλλυ Αλχανάτη-Παπούλη.
Συνέντευξη στο now24.gr και στη Μαίρη Γκαζιάνη
Η Κέλλυ Αλχανάτη-Παπούλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή, αντί για παιχνίδι, σκάρωνε παραμυθένιες παραστάσεις και σκηνοθετούσε φανταστικές ιστορίες με τις φίλες της.
Σπούδασε Σκηνοθεσία, Κινηματογράφο και Τηλεόραση στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Η πτυχιακή της εργασία αφορούσε πιλότο παιδικής εκπομπής που στη συνέχεια εξελίχτηκε σε τηλεοπτική παραγωγή. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έκανε τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα στον χώρο των media, αρθρογραφώντας σε σημαντικά περιοδικά ποικίλης ύλης.
Είναι Σύμβουλος Προγράμματος Ελληνικού καναλιού. Επίσης είναι σκηνοθέτρια διαφημιστικών spot, events και τηλεοπτικών εκπομπών.
Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη και έχει δύο κόρες, την Αριάδνη και τη Μελίνα, από τις οποίες εμπνέεται καθημερινά.
Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα βιβλία της Πάτα Like επιτέλους (2017), Ξαναπάτα Like επιτέλους (2018), Το παρεάκι των λουλουδιών (2016), Μικρόπολη (2013) και Μικρόπολη, Μη βιάζεσαι… θα μεγαλώσεις! (2014).
Μ.Γ: Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στη Θεσσαλονίκη. Πως αποφασίσατε να βρεθείτε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ώστε να σπουδάσετε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης Σκηνοθεσία, Κινηματογράφο και Τηλεόραση;
ΚΕΛΛΥ ΑΛΧΑΝΑΤΗ-ΠΑΠΟΥΛΗ: Από μικρή λάτρευα τον κινηματογράφο και το θέατρο. Περνούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζοντας βιβλία, γράφοντας σενάρια και στήνοντας παραστάσεις σε ένα πάρκο στην παραλία της Θεσσαλονίκης με πρωταγωνιστές τους παιδικούς φίλους μου στη γειτονιά! Μεγαλώνοντας, και με την στήριξη της οικογένειας μου, κατάφερα να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και να σπουδάσω αυτό που αγαπούσα τόσο. Σχολή τηλεόρασης και σκηνοθεσίας δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα και ερευνώντας τις επιλογές, βρήκα ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον τομέα της επικοινωνίας, το Boston University. Τα χρόνια εκείνα η απόφαση να ακολουθήσεις σπουδές στην άλλη μεριά του κόσμου δεν ήταν εύκολη. Ήθελε αποφασιστικότητα, πίστη στις δυνατότητες σου, όραμα, τύχη και λίγο… θράσος – με την καλή έννοια.
Μ.Γ: Τι σας ώθησε προς τον συγκεκριμένο κλάδο σπουδών;
Κ.Α.-Π.: Η δημιουργικότητα που κρύβεται πίσω από τις παραγωγές ιστοριών, η ικανοποίηση του story telling! Καθώς και η γνώση ότι πήγαινα για να αποκτήσω ακαδημαϊκές βάσεις σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια παγκοσμίου επιπέδου σε μία βιομηχανία όπου ακόμα και σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι πιστοποιημένοι επαγγελματίες.
Μ.Γ:Στη Βοστώνη ασχοληθήκατε επαγγελματικά με τις σπουδές σας;
Κ.Α.-Π.: Φυσικά! Ήταν υποχρέωση του πτυχίου μου η πρακτική εμπειρία στον τομέα της τηλεόρασης και μάλιστα σε όλους τους κλάδους.  Εργάστηκα σε εκπομπές και σε show και κινηματογράφησα τα πρώτα μου ντοκιμαντέρ.  Η εμπειρία μου στην Αμερική ήταν σημαντικό και απαραίτητο «εφόδιο» για την μετέπειτα πορεία μου.
Μ.Γ.: Επιστρέφοντας στην Ελλάδα κάνατε τα πρώτα σας βήματα στα media. Με τι ακριβώς ασχοληθήκατε;
K.Α.-Π: Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα πέρασα σχεδόν από όλους τους τομείς της επικοινωνίας! Αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά, παραγωγή και σκηνοθεσία σε εκπομπές, διαφημίσεις, ρεπορτάζ, events.  Δούλευα καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ, μάθαινα νέα πράγματα, πειραματιζόμουν, δημιουργούσα και κυρίως το διασκέδαζα!
Μ.Γ.: Σήμερα είστε μέλος της ομάδας ψυχαγωγικών εκπομπών μεγάλου καναλιού. Ποιες είναι οι αρμοδιότητές σας;
Κ.Α.-Π.: Είμαι Σύμβουλος Προγράμματος και δουλειά μου είναι να προτείνω ιδέες για καινούρια προγράμματα, να κάνω επιλογές εκπομπών και σειρών και να συμβάλω δημιουργικά στην ανάπτυξη του περιεχομένου τους.
Μ.Γ.: Παράλληλα, ασχολείστε και με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Πως προέκυψε αυτή η ανάγκη σας;
Κ.Α.-Π.: Τα παιδιά είναι η μεγάλη μου αδυναμία και πάντα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι που τα αφορά.  Η διασκέδαση των μικρών μέσα από τα παραμύθια και τα βιβλία μου είναι για μένα πηγή χαράς!
Μ.Γ.: Τι θέλετε να επιτύχετε, σε σχέση με τα παιδιά, μέσα από τα βιβλία σας;
Κ.Α.-Π.: Μέσα από τα βιβλία μου προσπαθώ να περάσω σημαντικά μηνύματα ζωής με διασκεδαστικό τρόπο.  Είναι πιο εύκολο να ταυτιστούν με τους ήρωες και να αποδεχτούν αυτό που διαβάζουν μιας και οι πρωταγωνιστές σε όλες τις Ιστορίες μου είναι παιδιά.
Μ.Γ.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Μη με αφήνεις στο Seen». Τι αφορά το βιβλίο σας και σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;
Κ.Α.-Π.: Το « Μην Με Αφήνεις Στο Seen» αφορά την μάστιγα των τελευταίων χρόνων που δεν είναι άλλη από την εξάρτηση και λάθος χρήση του διαδικτύου.   Είναι το τρίτο της σειράς.  Έχουν προηγηθεί το «Πάτα Like Επιτέλους» και το «Ξαναπάτα Like Επιτέλους». Πρωταγωνίστρια και στα 3 βιβλία είναι η Μπίλι, μια δωδεκάχρονη που βλέπει την ζωή της να αλλάζει όταν μετά από πολλή προσπάθεια καταφέρνει να πείσει τους γονείς της να της αγοράσουν tablet… Μέσα από τις ιστορίες φανερώνονται οι κίνδυνοι και το άγχος που μπορεί να δημιουργήσει η λάθος ενασχόληση με τον διαδικτυακό κόσμο.  Με απόλυτη ειλικρίνεια και πολύ χιούμορ η Μπίλι διηγείται τα παθήματα της και οι αναγνώστες γίνονται ένα με αυτή μιας και όλοι έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις.  Στο «Μην Με Αφήνεις Στο Seen» η 14χρονη πλέον Μπίλι, περνάει από το tablet σε ένα μεταχειρισμένο έξυπνο τηλέφωνο με αποτέλεσμα τα προβλήματα και οι μπελάδες της να γίνονται ακόμα περισσότερα… Τα βιβλία μου απευθύνονται σε παιδιά από 10 χρονών και πάνω.
Μ.Γ.: Στη σημερινή εποχή του διαδικτύου, τα περισσότερα παιδιά, από πολύ μικρή ηλικία, είναι κολλημένα στο διαδίκτυο. Ποια είναι η άποψή σας για τις σχέσεις των παιδιών με το περιβάλλον τους; Χαλαρώνουν οι σχέσεις τους με τους γονείς, τους φίλους κλπ;
Κ.Α.-Π.: Δυστυχώς η εξάρτηση των παιδιών με το διαδίκτυο είναι πολλές φορές πιο έντονη από τις σχέσεις με τους φίλους τους.  Οι μικροί μας φίλοι ασχολούνται πιο πολύ με τα κινητά ή τα διάφορα άλλα gadget τους παρά με την φυσική επικοινωνία.  Πλέον τα μηνύματα είναι το μοναδικό μέσο επικοινωνίας τους.  Προτιμούν να γράψουν παρά να μιλούν, προτιμούν να ακούσουν παρά να βλέπουν πρόσωπο με πρόσωπο.  Δεν είμαι σίγουρη αν τα σημερινά παιδιά γνωρίζουν την πραγματική αξία της φυσικής επαφής και επικοινωνίας. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί στην καλοκαιρινή κατασκήνωση, την αξία της έλλειψης της επικοινωνίας με τους γονείς μου και τον ενθουσιασμό και την καρτερική αναμονή του γράμματος που λάμβανα μια φορά στις 3 εβδομάδες! Υπάρχει άραγε αυτό το συναίσθημα σήμερα, που η επικοινωνία είναι ένα click μακριά…
Μ.Γ.: Πόσο εθιστικό και επικίνδυνο μπορεί να γίνει το ίντερνετ στα παιδιά;
Κ.Α.-Π.: Ο εθισμός μπορεί να γίνει επικίνδυνος.  Επικίνδυνη μπορεί να γίνει όμως και η όποια επαφή των παιδιών μας με το διαδίκτυο αν δεν γνωρίζουν τι πρέπει να προσέξουν και τι να αποφύγουν.  Για αυτό και πρέπει οι γονείς να είναι δίπλα στα παιδιά τους όταν ξεκινάν να ταξιδεύουν στον μαγικό αλλά και εθιστικό κόσμο του διαδικτύου.  Να τα ενημερώνουν, να τους βάζουν όρια και να τα προστατεύουν.  Τα σχολεία παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών για την σωστή χρήση του Ίντερνετ.
Μ.Γ.: «Είτε από κακία είτε από αφέλεια, τα παιδιά γράφουν πολλά» αναφέρετε σε κάποιο σημείο. Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις σ΄ αυτό το «πολλά»;
Κ.Α.-Π.: Είναι πολύ πιο εύκολο να γράψεις κάτι, παρά να το πεις κοιτώντας τον συνομιλητή σου στα μάτια.  Τα μηνύματα  σε όλες τις μορφές τους, είναι πλέον ανεξέλεγκτα.  Τα παιδιά γράφουν χωρίς όρια και σίγουρα χωρίς να συνειδητοποιήσουν πόσο μπορεί να πληγώσουν τον άλλο αυτά που με τόση ευκολία γράψανε…  Είναι τρομακτικό αλλά δυστυχώς αληθινό.
Μ.Γ.: Πόσο επικίνδυνα μπορούν να αποβούν τα ψεύτικα σχόλια και οι ψεύτικες φιλίες στο instagram;
Κ.Α.-Π.: Ένα ψεύτικο προφίλ ή ένας fake λογαριασμός μπορεί να «τραυματίσει» ανεπανόρθωτα την καρδιά ενός παιδιού αλλά και ενός ενήλικα. Η ανωνυμία του διαδικτύου όπου μπορεί να γράψει κάποιος ότι θέλει, να συστηθεί όπως νομίζει και να πράξει αρνητικά χωρίς κανένα απολύτως αντίκτυπο μπορεί γίνει ένα σκληρό και ύπουλο μέσο στα χέρια αυτού το χειρίζεται ανεύθυνα.  Πολλές παιδικές φιλίες έχουν φθαρεί ή χαλάσει λόγο λάθος χρήσης.  Αν ήταν βέβαια αληθινές και είχαν γερές βάσεις αυτό είναι ένα άλλο θέμα…
Μ.Γ.: «Όλα τα παιδιά, πιόνια του ίντερνετ» γράφετε σε κάποιο σημείο. Αυτή είναι μια πολύ απογοητευτική διαπίστωση. Είναι ένοχο το ίντερνετ ή φταίει κάτι άλλο;
Κ.Α.-Π.: Τα παιδιά έχουν γίνει δυστυχώς πιόνια του Ίντερνετ – βαρύς χαρακτηρισμός  αλλά ισχύει.  Για να θεωρηθεί ένα παιδί κοινωνικό σήμερα πρέπει να έχει πολλούς followers.  Για να αποκτήσει πολλούς followers και έτσι να γίνει κοινωνικό, αποδέχεται και άτομα που δεν γνωρίζει ή δεν συμπαθεί.  Αυτά τα άτομα μπορεί να γράψουν η να κάνουν διάφορα στο συγκεκριμένο παιδί μιας και έχουν πρόσβαση στα προσωπικά δεδομένα του.  Είναι ένας φαύλος κύκλος.  Φταίει λοιπόν το Ίντερνετ αλλά μερίδιο ευθύνης έχουμε και εμείς, οι γονείς, που οφείλουμε να τα καθοδηγήσουμε για την σωστή χρήση.
Μ.Γ.: Οι γονείς της 14χρονης ηρωίδας σας Μπίλι έχουν βάλει κανόνες σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου. Σε τι ποσοστό οικογενειών πιστεύετε ότι εφαρμόζονται αυτοί οι κανόνες στην αληθινή ζωή;
Κ.Α.-Π.: Δεν νομίζω πως πολλοί γονείς βάζουν όρια για την χρήση του διαδικτύου στα παιδιά τους.  Όχι γιατί δεν νοιάζονται ή δεν θέλουν αλλά γιατί δεν μπορούν.  Τα παιδιά θα βρουν τον τρόπο να μπουν στο YouTube ή να στείλουν το μήνυμα που θέλουν , περνώντας σχεδόν απαρατήρητα.  Αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι οι γονείς είναι να αναπτύξουν σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους έτσι ώστε τίποτα να μην μένει κρυφό.  Δεν φτάνει μόνο η ενημέρωση για τον εθισμό και τους κινδύνους.  Αυτό που χρειάζεται είναι εντατική παρακολούθηση της δραστηριότητάς τους και μάλιστα με την συναίνεση τους.  Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
Μ.Γ.: Στο βιβλίο αναφέρετε τον Γιωργάκη 10 ετών να παίζει μανιωδώς το Fortnite, να σκοτώνει και να μιλάει με αγνώστους. Ποια επίδραση έχει όλο αυτό στην ψυχοσύνθεσή του;
Κ.Α.-Π.: Το Fortnite κατάφερε να γίνει η απόλυτη τρέλα των αγοριών. Πιστεύω ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας του είναι η δημιουργία παγκόσμιας κοινότητας παιγνιδιού μέσα στην οποία έχεις την δυνατότητα να ‘χτίσεις’ και το προφίλ σου σαν παίκτης. Είναι ένα trend και ως τέτοιο ήρθε, εκτοξεύτηκε στις προτιμήσεις, και ήδη προσγειώνεται περιμένοντας το επόμενο… Πρέπει να υπάρχουν όρια και οι γονείς πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά, να ξέρουν με ποιόν παίζουν, να ξέρουν τι εικόνες βλέπουν.   Όπως ο Γιωργάκης έτσι και τα υπόλοιπα παιδιά δεν πρέπει να «εθίζονται» και οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο και στο να αποφεύγεται η απομόνωση, η μείωση του χρόνου άλλων δραστηριοτήτων και του χρόνου που τα παιδιά περνούν με την οικογένεια και τους φίλους.
Μ.Γ.: Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στα παιδιά μέσα από το βιβλίο σας;
Κ.Α.-Π.: Να απολαύσουν τις χαρές της ζωής μακριά από ηλεκτρονικά gadgets και να καταλάβουν πως η ζωή δεν είναι μέσα στο Ίντερνετ αλλά έξω από αυτό.  Η ζωή είναι συναίσθημα, είναι γέλιο, αγκαλιά, ήλιος, κίνηση, χαρά, επαφή και όχι απρόσωπα μηνύματα και διαδικτυακά σχόλια. Το διαδίκτυο αποτελεί αναγκαίο εργαλείο ενημέρωσης, κοινωνικής επαφής και ψυχαγωγίας και με την σωστή χρήση αποτελεί ένα ισχυρό συμπληρωματικό μέσο έρευνας και εκμάθησης. Η αφιέρωση χρόνου από τους γονείς στην ενασχόληση με το διαδίκτυο μαζί με τα παιδιά τους ώστε να υπάρχει κριτικό φίλτρο, καθώς και η συναισθηματική κάλυψη ώστε τα παιδιά να αισθάνονται ασφαλή και να μπορούν να εφαρμόσουν όρια από πολύ μικρή ηλικία είναι σημαντικά.
Μ.Γ.: Ανάμεσα στο βιβλίο και στο διαδίκτυο, τι πιστεύετε ότι επιλέγουν τα παιδιά;
Κ.Α.-Π.: Η επιλογή του διαδικτύου είναι αναπόφευκτη αλλά η πρόσβαση σε αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από εμάς τους γονείς ως ένα μέσο που βοηθάει να κρατάμε τα παιδιά απασχολημένα. Τα σημερινά παιδιά δεν προκαλούνται να νιώσουν την ικανοποίηση που προσφέρει το διάβασμα ενός βιβλίου.
Με τα βιβλία μου έχω την ελπίδα του να δώσω κίνητρο στα παιδιά μέσω των «γνώριμων» τίτλων και θεμάτων και παράλληλα να προσφέρω στους γονείς την δυνατότητα ανοικτής συζήτησης μέσω της ταύτισης και όχι λόγο της σχετικής γκρίνιας της λάθος χρήσης…
Θα κλείσω επαναλαμβάνοντας το moto των παρουσιάσεων μου:
Παρακαλώ όλα τα παιδιά να βάλουν το internet στην ζωή τους και όχι την ζωή τους στο internet! 
*Το βιβλίο «Μη με αφήνεις στο Seen» της Κέλλυς Αλχανάτη-Παπούλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.