Η Καρούλια, είναι η πιο απομακρυσμένη περιοχή του Αγίου Όρους, που βρίσκεται στην τρίτη χερσόνησο της Χαλκιδικής, στην Ελλάδα, την αρχαιότερη μοναστική κοινότητα στον κόσμο, γνωστή για τη σχεδόν 1.800 χρόνια συνεχούς χριστιανικής παρουσίας και μοναστικών παραδόσεων, που χρονολογούνται από τουλάχιστον τον 9ο αιώνα.

Σήμερα, υπάρχουν είκοσι ανατολικά ορθόδοξα μοναστήρια στο Άγιο Όρος, όπου πάνω από δύο χιλιάδες μοναχοί ζουν ασκητική ζωή, απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι γυναίκες δεν επιτρέπονται σε απόσταση 500 μέτρων από την ακτή, και απαγορεύονται ακόμη και θηλυκά ζώα, καθώς πιστεύεται ότι η παρουσία γυναικών θα αποσπάσει την προσοχή των μοναχών, δελεάζοντας τους μακριά από την αγαμία και θα τις οδηγήσει στην αμαρτία.

Η Καρούλια φιλοξενεί ερημίτες, οι οποίοι ανήκουν στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Λαύρας, αλλά ζουν σε 16 μικρές καλύβες στους κατακόρυφους τεράστιους βράχους που υψώνονται από τη θάλασσα.

Η πρόσβαση στην Καρούλια είναι δύσκολη, συχνά απαιτούνται ικανότητες αναρρίχησης!

Οι ερημίτες ζουν σε πολύ λίγα τρόφιμα και πίνουν νερό της βροχής που συλλέγεται σε βράχια και αφήνουν καλάθια που κρέμονται από τις καλύβες τους στη θάλασσα, στην οποία περνούν μοναχοί και ψαράδες προμήθειες, συνήθως αποξηραμένο ψωμί και ελιές.

Η περιοχή πήρε το όνομά της από την τροχαλία – καρούλι στα ελληνικά, την οποία οι ερημίτες χρησιμοποιούν για να τραβήξουν τα καλάθια τους.

Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του ερημίτη αφιερώνεται με προσευχή, οι υπηρεσίες πραγματοποιούνται στα μοναστήρια και μπορούν να διαρκέσουν έως και έξι ώρες και συνήθως πραγματοποιούνται τη νύχτα, με μία από τις υπηρεσίες να ξεκινά στις 2πμ και να τελειώνει στις 6πμ, καθώς οι μοναχοί πιστεύουν την προσευχή είναι ευκολότερο όταν το μοναστήρι είναι στο πιο ήσυχο.

Οι ερημίτες επιλέγουν αυτή τη ζωή απομόνωσης και απλότητας για να αισθάνονται πιο κοντά στον Θεό και μακριά από πράγματα που μπορεί να τους αποσπάσουν από τις προσευχές τους.
Υποστηρίζονται ζωγραφίζοντας ιερά εικονίδια και φτιάχνοντας απλές χειροτεχνίες που ανταλλάσσουν για προμήθειες.