Έγραφα προχτές ότι «τα κόστη του παραγωγού έχουν ανέβει (…) συνεπώς είναι απαραίτητη μια άνοδος των τιμών σαν μια ελάχιστη ανταμοιβή των ελαιοκαλλιεργητών προκειμένου να συνεχίσουν να παράγουν την υψηλή ποιότητα που επιτρέπει στην ελιά Χαλκιδικής να είναι διεθνώς ανταγωνιστική».
Αποδεικνύεται ότι έπεσα έξω στις εκτιμήσεις μου γιατί οι πρώτες τιμές που εξαγγέλθηκαν από τους αγοραστές (εμπόρους/μεταποιητές/ εξαγωγείς) όχι μόνο δεν ανέβηκαν, αλλά είναι 15-30% κατώτερες του περυσινού 1,40€/κιλό για τα μαμούθ των 110 τεμαχίων/κιλό.
Το οlivenews.gr συζήτησε με επιχειρηματίες-μεταποιητές, οι οποίοι αιτιολόγησαν την τιμή του ενός ευρώ. Κατά την άποψή τους το 1,40€ των προηγούμενων ετών οφείλεται στη μειωμένη ποσότητα που είχε παραχθεί. Αυτή η τιμή τους επισώρευσε οικονομικές ζημίες αλλά είναι και μη ανταγωνιστική για τα δεδομένα της διεθνούς αγοράς, επικαλούμενοι το παράδειγμα των castelvetrano, το περιορισμένο αγοραστικό ενδιαφέρον από ιταλικής πλευράς για τις ελιές Χαλκιδικής, την είσοδο της τούρκικης ελιάς στις αγορές, τη μείωση της κατανάλωσης λόγω κορωνοϊού, όπως επίσης και την πίεση των αλυσίδων σούπερ μάρκετ για μείωση των τιμών.
Αντιθέτως, οι ίδιοι επιχειρηματίες θεωρούν ότι το 1,0 €/ κιλό είναι μία βιώσιμη τιμή για τον Έλληνα ελαιοκαλλιεργητή και ότι εν πάση περιπτώσει μπορεί να γίνουν κάποιες ανοδικές διορθωτικές κινήσεις προσεχώς.
Πράγματι, δεν πέρασαν 24 ώρες και από άλλους τοπικούς επιχειρηματίες έχει δοθεί η τιμή του 1,20€ (πάντα για τα 110 τεμάχια/κιλό), ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται η αντίδραση των μεγαλύτερων μεταποιητών/ εξαγωγέων με ισχυρούς δεσμούς στην Χαλκιδική.
Τον Ιούλιο πέρσι χτύπησε την Χαλκιδική μιας «υπερκυτταρική καταιγίδα» όπως την ονόμασαν οι ειδικοί, που έφτασε τα 12 μπωφόρ, είχε νεκρούς, προκάλεσε τεράστιες ζημιές, και στην ελαιοκαλλιέργεια με το έντονο χαλάζι.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να είναι κανείς μετεωρολόγος για να διαπιστώσει ότι φέτος πλήττει την Χαλκιδική μια «καταιγίδα ελαιοκομικής ασυνεννοησίας». Η απόσταση του 30% που χωρίζει το 1,0 από το 1,40 είναι μεγάλη και -μέχρι τώρα τουλάχιστον- φαίνεται ανεξήγητη.
Από την δική μας πλευρά του Olivenews.gr θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:
– Ακούμε, καταγράφουμε και σεβόμαστε όλες τις απόψεις και τα επιχειρήματα και των δύο πόλων, των παραγωγών (και άλλων;) με το 1,40€ (και παραπάνω;), όπως και των μεταποιητών/εξαγωγέων με το 1,0€ (και παρακάτω;)
– Αδυνατούμε να αποφασίσουμε -εμείς- ποια θα ήταν μια «δίκαιη τιμή» για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουμε στη διάθεσή μας τα απαραίτητα στοιχεία. Όταν δεν έχεις χάρτες πώς να αποφασίσεις για την ορθή πορεία του καραβιού;
Θα ‘πρεπε λοιπόν να υπάρχουν τουλάχιστον τα εξής δύο στοιχεία:
Α) μια ολοκληρωμένη ανάλυση του κόστους για όλο το μήκος της αγροδιατροφικής αλυσίδας, από τον ελαιώνα έως το τελικό προϊόν, και,
Β) μια ολοκληρωμένη ανάλυση των αγορών και του ανταγωνισμού (ανά κατηγορίες προϊόντων, χώρες παραγωγής, χώρες κατανάλωσης).
Δυστυχώς, τα παραπάνω δεν υπάρχουν, ενώ αναλώθηκαν πολύτιμα χρόνια και πόροι, π.χ από τα προγράμματα των ΟΕΦ και της προώθησης των ΕΔΟΕΕ και ΠΕΜΕΤΕ.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, το μεγάλο κενό της έλλειψης μιας Διεπαγγελματικής Οργάνωσης, η οποία θα διέθετε την τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση και την αντιπροσωπευτικότητα μεταξύ όλων των επί μέρους κλάδων (ελαιοπαραγωγοί, έμποροι, μεταποιητές, εξαγωγείς) ώστε να χαράξει και να ακολουθήσει μια ενιαία πορεία για το καλό του προϊόντος και όλων των συντελεστών του.
Δεν θα επικαλεστώ τα όχι και τόσο μακρινά διδάγματα από την άνοδο και πτώση της πάλαι ποτέ πανίσχυρης συνεταιριστικής ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ. Θα περιοριστώ στο πολύ πρόσφατο της επιτραπέζιας ελιάς Καλαμάτας/Καλαμών, το οποίο έχει «συνδικαλιστικοποιηθεί» (συγγνώμη για τον άκομψο νεολογισμό) και ενώ όλοι κατ’ ιδίαν συμφωνούν σε μια δίκαιη τιμή 1,40 – 1,60 € το 200άρι, στην πράξη οι τιμές από τα δυσθεώρητα ύψη βουλιάζουν στα απύθμενα τάρταρα διαλύοντας όλον τον τομέα. Με χαίνουσα ακόμη την πληγή του ΠΟΠ/ΠΓΕ, που από εργαλείο προώθησης των ελληνικών ελιών κατάντησε διαβατήριο νομιμοποίησης των ελιών της Τουρκίας και της Αιγύπτου.
Αν λοιπόν εμπλακεί και η Χαλκιδικής σε μονοπάτια ανάλογα με την Καλαμών, τότε θα μας μείνει η ιστορική Κονσερβολιά, την οποία, παρεμπιπτόντως, ο σύμβουλος κ. Στυλιανός Δρυς ήθελε να ξεριζώσουμε για να φυτέψουμε Καλαμών ώστε να εκτοξευθούν οι εξαγωγές κατά κάποια δισεκατομμύρια (Ασθένεια, απειλεί τις Κονσερβολιές 27/11/2014).
(Δεν υποτιμώ καθόλου ούτε τη θρούμπα, ούτε τη δαμασκηνοελιά, ούτε άλλες πολύ ενδιαφέρουσες και μοναδικές ελληνικές ποικιλίες, οι οποίες όμως έχουν μια περιορισμένη ποσοτική βαρύτητα).
Πηγή: olivenews.gr