Τον Ιανουάριο του 2016, ο ορνιθολόγος Στίβεν Εμσλαϊ μόλις είχε ολοκληρώσει τη μελέτη μίας αποικίας πιγκουίνων κοντά στον ιταλικό σταθμό Zuccheli στην Ανταρκτική. Με το καλοκαίρι να φτάνει προς το τέλος του και τη δουλειά του να έχει τελειώσει ο Εμσλαϊ έκανε αυτό που κάθε επιστήμονας με λίγο ελεύθερο χρόνο θα έκανε στην Ανταρκτική: πήγε για εξερεύνηση.
Είχε ακούσει τις φήμες σχετικά με την ύπαρξη γκουανό (μείγμα αποσυντεθειμένων περιττωμάτων και πτωμάτων θαλάσσιων πουλιών) σε ένα βραχώδες ακρωτήρι στο Scott Coast παρόλο που δεν υπήρχαν ενεργές αποικίες πιγκουίνων εκεί. Ο Εμσλαϊ ήταν περίεργος να ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια και έτσι αποφάσισε να επισκεφθεί το ακρωτήρι.
«Οι Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ και Ερνεστ Σάκλτον που είχαν εξερευνήσει την περιοχή πριν από περίπου εκατό χρόνια δεν είχαν αναφέρει κάτι για πιγκουίνους, επομένως δεν περίμενα να δω κάτι», λέει ο Εμσλαϊ.
Παρόλα αυτά ο Εμσλαϊ είδε κάτι περίεργο με το που πάτησε το πόδι του στο ακρωτήρι. «Υπήρχαν βότσαλα παντού», θυμάται.
Μπορεί τα βότσαλα να είναι συνηθισμένα σε άλλες ηπείρους, αλλά στην Ανταρκτική η ύπαρξη τους είναι κάτι αρκετά σπάνιο. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι αποικίες των πιγκουίνων Adelie. Το συγκεκριμένο είδος μεταφέρει τα βότσαλα από τις παραλίες για να φτιάξει τις σπηλιές.
Τα βότσαλα είχαν συγκεντρωθεί στις φωλιές των πτηνών, αλλά η κακοκαιρία τα διασκόρπισε. Εκείνη τη στιγμή ο Εμσλαϊ είδε το γκουανό. Υπήρχαν πολλά αποξηραμένα περιττώματα πιγκουίνων, τα οποία είχαν δημιουργήσει μεγάλα άσπρα σημάδια στους τοίχους. Λίγη ώρα αργότερα ανακάλυψε τα πτώματα των πιγκουίνων.
Με τις ημερομηνίες θανάτου να ξεκινούν από 800 και να φτάνουν μέχρι 5.000 χρόνια πριν, ο Εμσλαϊ κατάλαβε αμέσως ότι το γκουάνο, τα φτερά, τα κόκκαλα και τα βότσαλα που βρήκε ήταν καλυμμένα για αιώνες από στρώματα πάγου και ότι οι «καλοδιατηρημένοι» πιγκουίνοι ήταν στην πραγματικότητα «ξεπαγωμένες μούμιες» που είχαν αποικίσει την περιοχή πριν από πολλά χρόνια.
Οι Σκοτ και Σάκλτον δεν μπορούσαν να δουν την αποικία, γιατί είχε καλυφθεί από τόνους πάγου όταν επισκέφθηκαν την περιοχή.
Σύμφωνα με τις μελέτες για τους πιγκουίνους Adelie οι ειδικοί υπολογίζουν ότι η αποικία έληξε απότομα πριν από περίπου 800 χρόνια.
Ο Εμσλαϊ, σε άρθρο του στο περιοδικό Geology, όπου δημοσιεύθηκαν τα ευρήματά του, υποστηρίζει ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες οδήγησαν ένα κομμάτι της θάλασσας να παγώσει, εμποδίζοντας την πρόσβαση των πιγκουίνων στην παραλία και επομένως και την αποίκιση της περιοχής.
Ο Εμσλαϊ υποστήριξε επίσης ότι η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα τα επόμενα χρόνια.
Με τους πάγους της Ανταρκτικής να λιώνουν και τη στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει, οι πιγκουίνοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις αποικίες τους για νέα μέρη. Ο Εμσλαϊ υποστηρίζει ότι μπορεί να επιστρέψουν σε περιοχές όπως αυτή στο ακρωτήρι του Scott Coast.
«Χρειάζονται βότσαλα για τις φωλιές τους, οπότε τα βότσαλα που υπάρχουν στην περιοχή θα τους προσελκύσουν», λέει ο Εμσλαϊ. «Δεν θα εκπλαγώ αν τους δω να επιλέγουν το μέρος για να φτιάξουν το νέο σπίτι τους στο άμεσο μέλλον».
Και άλλοι ειδικοί συμφωνούν.
«Πάντα πιστεύαμε ότι οι πιγκουίνοι Adelie έχουν μία προδιάθεση να γυρίζουν στις περιοχές που γεννήθηκαν κάθε χρόνο, αλλά οι καταστροφικές καταρρεύσεις πάγου έχουν δείξει πρόσφατα ότι μπορούν να προσαρμοστούν πολύ καλά», λέει ο Ντέιβιντ Εϊνλι, ειδικός στους πιγκουίνος από την εταιρεία H.T. Harvey & Associates.
«Εχουμε δει ότι οι πιγκουίνοι Adelie τριγυρνούν στις ακτές σε μικρές ομάδες και αν βρουν ένα καλό μέρος, όπως αυτό, το κάνουν σπίτι τους», τονίζει ο Εϊνλι.
με πληροφορίες από New York Times
Πηγή: travelestate.gr
