Το έθιμο του Άι-Γιάννη αναβίωσε τελευταία φορά το 1965 στη Νέα Καλλικράτεια, ένα έθιμο που είχαν φέρει οι πρόγονοι από την Καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ν. Καλλικράτειας:
“Το έφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοι μας από την Καλλικράτεια της ανατολικής Θράκης και αναβίωσε τελευταία φορά το 1965 στη Νέα Καλλικράτεια. Ήταν το έθιμο του Άι-Γιαννιού! Στις 7 του Γενάρη, μετά τη θεία λειτουργεία οι άντρες πήγαιναν στα καφενεία. Τότε, στις παρέες και μεταξύ φίλων, κάποιος έκανε την πρόταση να ρίξουν έναν απ` τους θαμώνες του καφενείου στη θάλασσα, αντί ενώς χρηματικού ποσού. Τότε γινόταν αντιπρόταση και προχωρούσαν σε έναν πρόχειρο πλειοδοτικό διαγωνισμό. Αυτόν που μειοψηφούσε, τον έπαιρναν σηκωτό, αφού πρώτα του έδιναν το συμφωνημένο χρηματικό ποσό ή οτιδήποτε άλλο και με πειράγματα, τραγούδια και γέλια, τον οδηγούσαν στη σκάλα και απο κει, με τα ρούχα, τον έριχναν στα παγωμένα νερά της θάλασσας. Απο το καλαντάρι του Καλλισθένη Χουρμουζιάδη έχουμε την περιγραφή του εθίμου:
“Σήμερα, όποιος είναι νιόπαντρος, τονέ πιάν-νε τα παλικάρια του χωριού να τονέ ρίξνε στ` γούρνα τ` Τσεσμέ. Ένα παλικάρ` λέει: Σας δίνω ένα καπόνι να ρίξτε το νιόπαντρο στ` γούρνα. Ο γαμπρός τότε λέει: Εγώ σας δίνω δυό. Ή λέει: Εγώ σας δίνω ένα χιλιάρκο κρασί απο πάν` να ρίξτε εκείνονα που το πε. Έτς τραβάει ο λόγος όσπου να σταθεί ο ένας απ τσι δυό. Τότες όποιος δίνει τα πλιότερα κερδίζ` και τον άλλονα τονέ ρίχν-νε μες στ` γούρνα και τονέ βρέχνε. Ύστερα πηγαίν-νε ούλοι μαζί και φλεύονται σ` εκείνον πώκαμε το τάμα””
