Ποδόσφαιρο. Ο “βασιλιάς των σπορ”. Αγαπημένο άθλημα και “αποκούμπι” τεράστιας μάζας στον πλανήτη. Υπάρχουν, πάντως και εκείνοι, οι οποίοι δεν θέλουν καν να παρακολουθούν πλέον ποδόσφαιρο. Ακόμη κι αν έπαιξαν επαγγελματικά σε ουκ ολίγες ομάδες.
Ο Νίκος Ψυχογιός, περί ου ο λόγος, σε ηλικία 26 ετών πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Επαιξε για δύο ακόμη χρόνια σε ερασιτεχνικό επίπεδο και στη συνέχεια “κρέμασε” για πάντα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Από νωρίς.
Η “Metrosport” και το metrosport.gr ζήτησε από τον Νίκο Ψυχογιό να μεταφέρει τις σκέψεις, τις εντυπώσεις του, αλλά και τα όσα έζησε, με αφορμή βεβαίως την απόφαση να σταματήσει την ενασχόληση με τη “στρογγυλή θεά”.
“Έτη φωτός από την πραγματικότητα”
– Νίκο, το 2015 πήρες την απόφαση να εγκαταλείψεις το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τί σ’ έκανε να ρίξεις “μαύρη πέτρα πίσω σου”;
“Μετά τον Απόλλωνα Πόντου και αρκετές ακόμη λανθασμένες επιλογές, αποφάσισα να κάνω ακόμη μία προσπάθεια για να επαναφέρω την καριέρα μου στο επιθυμητό επίπεδο και ύστερα από πρόταση της ομάδας των Χανίων, πήγα εκεί! Ωστόσο, όπως στο 90% των ομάδων του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αυτά, τα οποία μου είπαν, όσον αφορά το πρότζεκτ απείχαν έτη φωτός από την πραγματικότητα! Δεν εννοώ τα χρήματα.
Φυσικά, έχοντας εμπειρία και από άλλες ομάδες, πολύ γρήγορα αποφάσισα να φύγω και να σταματήσω οριστικά το ποδόσφαιρο!”.
– Τί σ’ έκανε να πατήσεις “φρένο”, αφού ήσουν μόλις 26 ετών;
“Απογοητεύτηκα απ’ όλα όσα είχα ζήσει τα τελευταία χρόνια και κατά δεύτερο δεν είχα πλέον την αρχική διάθεση να παλέψω για να χτίσω εκ νέου την καριέρα μου”.
– Θα ήθελες να περιγράψεις στιγμές ή περιστατικά, τα οποία σε απογοήτευσαν;
“Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή στο μυαλό μου. Μου έχει μείνει το σύνολο των καταστάσεων, τις οποίες βίωσα στις περισσότερες ομάδες, στις οποίες ήμουν. Ηταν πολλά γεγονότα, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά σε οργάνωση και καθεστώτα, τα οποία με απογοήτευσαν”.
“Ποτέ δεν μου άρεσε να παρακολουθώ”
– Τώρα, παίζεις ποδόσφαιρο; Είσαι κάπου;
“Από τη στιγμή, που αποφάσισα να σταματήσω, επέστρεψα στην Ιερισσό απ’ όπου κατάγομαι και ταυτόχρονα είπα να βοηθήσω και την τοπική ομάδα, την Άκανθο. Έπαιξα περίπου δυο χρόνια, ωστόσο λόγω φόρτου εργασίας και χωρίς την απαραίτητη όρεξη, σταμάτησα εντελώς να ασχολούμαι με το άθλημα”.
– Τίποτα απολύτως; Γιατί σταμάτησες να ασχολείσαι; Παρακολουθείς καθόλου, έστω, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο;
“Ποτέ δεν μου άρεσε να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Φυσικά και έβλεπα κάποιους αγώνες είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε επειδή θα ήμουν με φίλους και θα βλέπαμε κάποιο ματς. Από τότε που σταμάτησα και μετά, δεν παρακολουθώ καθόλου”.
– Τα τελευταία πέντε χρόνια είσαι στην Ιερισσό. Τί σ’ έκανε να μείνεις στη γενέτειρά σου;
“Πάντα αγαπούσα το χωριό μου. Συν τοις άλλοις, ο πατέρας μου χρειαζόταν τη βοήθεια μου, μιας και έχει μαγαζί στην Ιερισσό”.
– Αλήθεια, γιατί έγινες ποδοσφαιριστής;
“Γιατί από μικρό παιδάκι ήταν το μόνο πράγμα, που μου άρεσε να κάνω και πάντα πίστευα ότι μπορώ να τα καταφέρω”.
– Η ενασχόληση με την μπάλα πώς προέκυψε;
“Αν και ουδείς από την οικογένεια μου δεν ήταν ‘φαν’ του ποδοσφαίρου, εκτός από τον παππού μου, εμένα από πολύ μικρό μου άρεσε να παίζω συνέχεια ποδόσφαιρο. Είτε στη γειτονιά με τους φίλους μου, είτε λίγο αργότερα στις μικρές ομάδες του χωριού μου. Βλέποντας και ακούγοντας ότι ξεχώριζα πίστεψα ακόμη περισσότερο ότι μπορώ να γίνω κάποια στιγμή επαγγελματίας ποδοσφαιριστής”.
“Δεν μετάνιωσα που ασχολήθηκα”
– Πρόσφατα πέρασες και κορωνοϊό. Τι συνέβη;
“Ναι, πρόσφατα κόλλησα τον ιό από φίλη μας, στο σπίτι, η οποία είχε έρθει επίσκεψη, χωρίς να γνωρίζει ότι έχει κάτι, καθώς δεν είχε ακόμη εκδηλώσει συμπτώματα. Οταν μετά από δυο μέρες ανέβασε πυρετό και πήγε να κάνει το τεστ, βγήκε θετική. Από κοινού με την κοπέλα μου, κάναμε και εμείς το ίδιο. Βγήκαμε θετικοί”.
– Νίκο, ποια ήταν η εμπειρία σου;
“Αν εξαιρέσει κανείς, ότι έπρεπε να μείνω στο σπίτι, λόγω καραντίνας, δεν υπήρχε κάτι αξιοσημείωτο, γιατί ήμουν ασυμπτωματικός. Η κοπέλα μου είχε μόνο φτέρνισμα, το οποίο δεν θεωρείται καν σύμπτωμα… Επομένως, ευτυχώς, πήγαν όλα καλά”.
– Μετάνιωσες που ασχολήθηκες με το ποδόσφαιρο; Κι αν ναι, για ποια πράγματα μετάνιωσες;
“Δεν μετάνιωσα ποτέ, που ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο, γιατί ήταν κάτι, που αγαπούσα και αν μετάνιωσα για κάτι είναι ίσως κάποιες επιλογές, οι οποίες με κράτησαν στάσιμο και δεν μπόρεσα να κάνω την καριέρα, την οποία θα ήθελα και ονειρευόμουν”.
“Εκανα θέατρο… μηδενίζοντας το ρολόι”
– Στα ποδοσφαιρικά… Από τα χρόνια, που πέρασες παίζοντας ποδόσφαιρο, ποια στιγμή έμεινε χαραγμένη μέσα σου;
“Θα μου μείνει σίγουρα αξέχαστη η χρονιά, κατά την οποία πήραμε Πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό Βόλου, καθώς και η επόμενη, όταν μπήκαμε στα play off της Super League και η ομάδα θα έπαιζε στην Ευρώπη. Είναι αναμφίβολα από τις θετικές στιγμές, τις οποίες έχω να θυμάμαι”.
– Η πιο δυσάρεστη στιγμή;
“Ο υποβιβασμός του Αρη. Είναι στιγμές, οι οποίες μου έχουν μείνει χαραγμένες”.
– Θα ήθελες να διηγηθείς μία ιστορία ή στιγμή, η οποία σου έχει μείνει;
“Έχω την εντύπωση ότι υπήρχε σελίδα, την οποία είχαν φτιάξει οπαδοί του Αρη, η οποία μετρούσε πόσο καιρό είχε να πάρει υπέρ της πέναλτι η ομάδα. Αν θυμάμαι καλά, ήταν πραγματικά αρκετός καιρός. Μηδένισα αυτό το ρολόι σε ματς με την Κέρκυρα, με πέναλτι που πήρα, κάνοντας θέατρο”.
– Έβγαλες λεφτά από το ποδόσφαιρο;
“Δεν θα πω αν έβγαλα λεφτά από το ποδόσφαιρο, αλλά σίγουρα, έχασα αρκετά από τις ομάδες, στις οποίες αγωνίστηκα”.
– Αντιμετώπισες ποτέ θέματα επιβίωσης;
“Δόξα τω Θεώ, δεν είχα ποτέ τέτοια προβλήματα, γιατί αν είχα, τότε θα επέλεγα μία πιο σταθερή δουλειά”.
“Μόνο αν είσαι… φαινόμενο”
– Από τον Αρη τί έχεις να θυμάσαι;
“Αντικειμενικά από τον Αρη, πλην του κόσμου στα ματς και ειδικά των ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, τα οποία είναι πραγματικά ξεχωριστά, δεν θέλω να θυμάμαι κάτι. Η αλήθεια είναι ότι και στον Αρη, αλλά και στον Ηρακλή ήμουν σε δύσκολες στιγμές τους και ίσως ήταν και ο λόγος, ο οποίος έπαιξα σ’ αυτές τις ομάδες. Ίσως χωρίς προβλήματα στον Αρη να μην είχα θέση στο ρόστερ. Ίσως πάλι, αν ήταν η ομάδα στα καλά της, να ήμουν και εγώ καλύτερος. Ξέρεις πότε δεν ξεχωρίζεις εύκολα σε ομάδα, η οποία δεν τα πηγαίνει καλά, εκτός φυσικά και αν είσαι… φαινόμενο”.
“Με ανάγκασαν να μείνω”
– Τι κρατάς από την παρουσία σου στον Ηρακλή;
“Στον Ηρακλή δεν μπόρεσα να παίξω ούτε ένα επίσημο παιχνίδι, αφότου έγινα επαγγελματίας, αλλά σίγουρα θα είναι πάντα η ομάδα, η οποία μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας. Μέχρι εκεί όμως.
Γιατί, πλην του ότι έγινα επαγγελματίας – και έγινα επειδή προσπάθησα παρά πολύ για να το πετύχω – κατά τα άλλα, ίσως είναι ένας λόγος ο Ηρακλής, που δεν έκανα κάτι μεγαλύτερο στην καριέρα μου”.
– Γιατί το λες αυτό; Τί εννοείς;
“Το λέω αυτό, γιατί όσο ήμουν δανεικός στον Ολυμπιακό Βόλου είχα χτίσει το όνομά μου. Οταν τελείωσε ο δανεισμός και έπρεπε να επιστρέψω, η ομάδα του Ηρακλή είχε διαλυθεί.
Όσο κι αν επέμενα, να με αφήσουν ελεύθερο για να κάνω κάποια καλή μεταγραφή, με ανάγκασαν να μείνω, χωρίς να υπάρχει καν ρόστερ μέχρι τον Οκτώβριο.
Ύστερα απ’ αυτό, κι έχοντας όλες οι ομάδες κλείσει τα ρόστερ τους και παίζοντας σχεδόν 10 αγωνιστικές μέχρι τότε, δεν μπόρεσα να πάω σε κάποια ομάδα, η οποία θα πρωταγωνιστούσε. Έτσι, μετά από δυο χρόνια πολύ καλών Πρωταθλημάτων δεν είχα την ευκαιρία να πάω σε κάποια καλή ομάδα”.
“Σκέφτομαι τις ωραίες στιγμές και το ξεπερνάω”
– Αγωνίστηκες και σε δύο ιστορικές ομάδες. Αρχικά, στη Δόξα. Πώς ήταν η κατάσταση;
“Η Δόξα Δράμας ήταν η ομάδα, που πήγα, αφού έμεινα τελικά ελεύθερος από τον Ηρακλή και ήταν η μία από τις δυο ομάδες, οι οποίες ανέβηκαν τότε στην Α’ εθνική εκείνη τη χρονιά με τα τότε προβλήματα, που είχε το Πρωτάθλημα.
Η κατάσταση για τα δεδομένα εκείνης της χρονιάς ήταν αρκετά καλή, αν και αναγκαζόμασταν να παίζουμε όλα τα ματς στη Θεσσαλονίκη έχοντας ως έδρα το Καυτανζόγλειο.
Επειδή ανέβηκε τον Οκτώβριο είχε πολλές ελλείψεις στο ρόστερ παρόλα αυτά υπήρχε καλή διάθεση και από τη διοίκηση και από τους παίκτες να προσπαθήσουν για το καλύτερο. Προσπαθήσαμε όλοι μαζί να το διασκεδάσουμε και να κάνουμε όσο καλύτερη πορεία μπορούσαμε”.
– Στον Απόλλωνα Πόντου;
“Πήγα μετά από τον Αρη, για ένα τρίμηνο, έχοντας και τρεις μήνες να αγωνιστώ. Δεν ήμουν και στην καλύτερη μου φόρμα, αλλά και η κατάσταση στον Απόλλωνα πέρα δεν θύμιζε σε τίποτα επαγγελματική ομάδα και ως φυσιολογικό αποτέλεσμα υποβιβάστηκε. Δεν μπορώ να την υπολογίσω καν ως ομάδα, στην οποία αγωνίστηκα! Πώς να την υπολογίσω;”.
– Γιατί το λες αυτό;
“Έπαιξα σε ένα μόνο ματς ως αλλαγή για 15 λεπτά και γενικά δεν μπόρεσα να μπω ποτέ ουσιαστικά στην ομάδα ως μέλος της. Λόγω της εποχής, που πήγα, αλλά ίσως και την κεκτημένη ταχύτητα του Πρωταθλήματος”.
– Κεκτημένη ταχύτητα;
“Πήγα σε διάστημα, που δεν υπήρχε κάποια διακοπή Πρωταθλήματος και κάθε εβδομάδα υπήρχε αγωνιστική. Δεν υπήρχε χρόνος για πολλά πράγματα ούτε για δοκιμές, για να μπορέσω να βρω τον χρόνο και να ενταχθώ στην ομάδα”.
– Πώς θα ήθελες να κλείσεις τη συνέντευξη; Τί θα ήθελες να περάσεις ως μήνυμα;
“Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι ως παιδί πάντα ονειρευόμουν να παίξω ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο και θέλω να πω σε όσα παιδιά έχουν το ίδιο όνειρο, να το κυνηγήσουν όσο μπορούν, με όλη τους την καρδιά, να είναι προετοιμασμένα, όμως, ότι θα συναντήσουν αδικίες, μεγάλες στεναχώριες, αλλά ειλικρινά οι χαρές και οι συγκινήσεις, τις οποίες αισθάνεσαι ως ποδοσφαιριστής είναι κάτι, που κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να ζήσει και αξίζουν όλα αυτά τα άσχημα, που ίσως θα βιώσεις και θα συναντήσεις γι’ αυτές τις ελάχιστες όμορφες στιγμές!
Μερικές φορές, αναρωτιέμαι αν έκανα λάθος, που ασχολήθηκα με τον χώρο, αλλά μετά σκέφτομαι αυτές τις ωραίες στιγμές και το ξεπερνάω!!!”.
Πηγή: metrosport.gr
